Appartementen en kettingzagen

(zondag en maandag, 4 en 5 september)

While it’s only a few days ago when I wrote my first blog--ho stop, hold on….klik….-- Nederlands dus. Zoals je merkt zit het Engels na een paar dagen al goed op de automatische piloot. Zelfs met sommige Nederlanders hier babbel ik gewoon in het Engels (Duits en Frans zitten trouwens ook alweer een beetje in mijn repertoire).Wat ik dus wilde zeggen: Het is pas een paar dagen geleden dat ik mijn eerste blog schreef, maar nu al heb ik een boekwerk aan verhalen (jep, het wordt weer een lang stukkie)

Zondag en maandag stonden helemaal in het teken van FINDING AN APARTMENT. Iedereen in het hostel was druk bezig met zich druk maken over FINDING AN APARTMENT. Meest gebruikte openingszin was die dagen dan ook: “Hi, nice to meet you, did you FIND AN APARTMENT yet?”. Dankzij mijn opgebouwde netwerkje heb ik uiteindelijk zo’n 6 appartementen bekeken die twee dagen. Via een ontzettend prettige Britse tussenpersoon had ik zondag al beet. Een prachtig groot appartement, ergens op de grens van het centrum, voor 2 of 3 personen. In het hostel had ik al een leuke Franse meid ontmoet, Anaïs, en de derde persoon was snel gevonden in Nena (Germany). Hoewel ik een beetje mijn twijfels had, zou het naar mijn idee allemaal wel op zijn pootjes terecht komen. Maandagmiddag ben ik meteen met de meiden gaan kijken en ook zij waren al snel verkocht. Diezelfde avond nog zouden we de papieren tekenen. Hoewel het allemaal ideaal leek, ging ik de avond tegemoet met een twijfelend onderbuikgevoel. Rond half 6 kreeg ik opeens een smsje van Chris, een jongen die nog twee kamers over had in zijn appartement. Of ik nog steeds geïnteresseerd was en even langs wilde komen. Eigenwijs als ik ben, kon ik het niet laten om een kijkje te gaan nemen. Eenmaal daar wist ik het meteen: dit is het. En gelukkig dachten Chris(Oostenrijk), Claire(France) en Yassinn (een andere hospiteerder, France) daar ook zo over. Terug in het hostel heb ik Anaïs en Nena teleur moeten stellen. Hoewel een boze blik op zijn minst op zijn plaats was geweest, waren de meiden er heel relaxed onder. 2 minuten later had ik hen gekoppeld aan een ander meisje en die avond hebben ze alsnog voor het appartement getekend. En zo kwam, met een kleine omweg, alles inderdaad op zijn pootjes terecht. Tijd om meteen te verhuizen was er niet, want er stond wat leuks op het programma: the welcome party van de ESN(de internationale studenten organisatie).
Met 400 internationale studenten hadden we rondleidingen door de (prachtige) universiteit, ice-breaker spelletjes en een ontzettend gaaf optreden traditioneel Hongaarse dans (iets als dit: http://www.youtube.com/watch?v=nuViJiviRe8). Op het laatst hebben we met z’n allen even meegeswingd en heb ik me helemaal uitgeleefd op z’n Hongaars. Een klein tijdje later stonden we weer te swingen (dit keer gewoon op z’n universeels) in een club (Merlin) die voor ons was afgehuurd. Bij binnenkomst wel even schrikken, want toen de meeste mensen binnen waren begon een of andere idioot opeens met een loeiende kettingzaag rond te zwaaien. Met een groot WTF op ieders gezicht te lezen (la genta esta muy loca!!), “schreef” dit bijzonder figuur een naam (van de DJ?) in piepschuim en was zo plots als hij was verschenen ook weer weg. Kunst, zo bleek. Dat doen ze hier blijkbaar wel vaker.